برای خرید کابل فیبر نوری NEXANS 12 CORE SINGLE MODE به چه اطلاعاتی نیاز دارید؟
برای خرید این محصولات لازم است تا در مورد آن ها اطلاعات کافی را به دست آورید تا بتوانید بهترین انتخاب را داشته باشید.
در مطالب قبلی شما را با نکات مهمی در خصوص خرید اینترنتی کابل CAT6A NEXANS اشنا کردیم. در ادامه همراه ما باشید تا اطلاعات بیشتری در این خصوص به دست آورید.
اگرچه فیبر های تک حالته (SMF) و فیبرهای نوری چند حالته (MMF) به طور گسترده در کاربردهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرند، تفاوت بین فیبر تک حالته و کابل فیبر نوری چند حالته هنوز گیج کننده است. این مقاله بر روی ساخت اولیه، فاصله فیبر، هزینه، رنگ فیبر و غیره تمرکز خواهد کرد تا مقایسه ای عمیق بین انواع فیبر تک حالته و چند حالته انجام دهد.
خرید کابل فیبر نوری NEXANS 12 CORE SINGLE MODE
برای خرید کابل فیبر نوری NEXANS 12 CORE SINGLE MODE ابتدا می خواهیم تفاوت کابل های Single Mode و Multi Mode را به شما بگوییم. تا بتوانید بهترین تصمیم را در این زمینه بگیرید.
مقایسه کابل فیبر نوری Single Mode در مقابل چند حالته
کابل های تک حالته به این معنی است که فیبر امکان انتشار یک نوع حالت نور را در یک زمان فراهم می کند. در حالی که چند حالته به این معنی است که فیبر می تواند چندین حالت را منتشر می کند.
تفاوت بین کابل فیبر نوری تک حالته و کابل فیبر نوری چند حالته عمدتاً در قطر هسته فیبر، طول موج و منبع نور، پهنای باند، پوشش رنگ، فاصله و هزینه است.
برای خرید کابل NEXANS 12 CORE SINGLE MODE به موارد زیر توجه کنید:
قطر هسته
قطر هسته فیبر Single Mode بسیار کوچکتر از فیبر Multi Mode است. قطر هسته معمولی آن 9 میکرومتر است حتی اگر سایرین موجود باشند.
قطر هسته فیبر چند حالته معمولاً 50 میکرومتر و 5/62 میکرومتر است که به آن امکان می دهد تا توانایی “جمع آوری نور” بالاتری داشته باشد و اتصالات را ساده کند. قطر روکش فیبر تک حالته و چند حالته 125 میکرومتر است.
گاهی اوقات به دلیل تنوع زیاد انتخاب ها و شرایط محیطی، انتخاب کابل مناسب ممکن است دشوار باشد.
برای یک اپراتور ارتباطات، با فرض اینکه فیبر همیشه تک حالت است، انتخاب کابل فیبر نوری بر اساس محافظ کابل است و به انواع زیر تقسیم می شود:
کابل رشته بلند: به عنوان یک کابل برق برای شبکه کار می کند، باید بسیار مقاوم باشد، برای مقاومت در برابر انواع محیط های بیرونی (آب، آفتاب، سرما، گرما و غیره) و حیوانات (موش و …) آماده باشد.
در مورد کابل های هوایی، به شکارچیان (ضد بالستیک) اینها معمولاً کابل های با ظرفیت فیبر بالا (بیش از 24 فیبر) در ساختار لوله های ضعیف هستند.
برای کانال: این کابل ها باید مقاومت زیادی در برابر آب و ایجاد جرم در داخل داشته باشند. آنها باید استحکام کششی بالایی داشته باشند تا بتوانند برای مسافت های طولانی تر کشیده شوند.
برای دفن مستقیم: به مقاومت کششی لوله کابل نیازی ندارد، اما باید مقاومت بالایی در برابر آب و محافظت قوی در برابر جوندگان داشته باشد که معمولاً توسط یک محافظ فولادی به دست می آید.
این سپر فولادی کابل را رسانای انرژی الکتریکی می کند، به این دلیل که در نصب آن بسیار به منابع الکترومغناطیس نزدیک نیست. برای این موارد باید از کابل دی الکتریک استفاده شود.
آنتن: کابل فیبر نوری هوایی می تواند با یک عنصر محکم مرکزی برای تحمل کل وزن کابل، یا از نوع شکل 8 که در آن این عنصر مقاومتی خارج از کابل فیبر است، خود نگهدار باشد.
توزیع کابل: کابلی است که مسئول اتصال کابل رشته بلند به صندوق ورودی مشتری است. آنها به اندازه کابل های Backbone به حفاظت مکانیکی نیاز ندارند، اما از آنجایی که اغلب در فضای باز هستند، به حفاظت از محیط زیست نیاز دارند. آنها کابل فیبر کم، معمولاً کمتر از 24 فیبر هستند.
Drop Cable: جعبه توزیع را به مشتری متصل می کند. این یک کابل داخلی با حفاظت مکانیکی سبک، بدون نیاز به حفاظت محیطی خاص است. استاندارد ITU G657A2 برای این بخش از شبکه نشان داده شده است، زیرا شعاع خمش کمتری را در لوله های نصب مشتری امکان پذیر می کند. معمولاً 1 یا 2 کابل فیبر است.
نوع فیبر
برای یک شبکه محلی، علاوه بر معیارهای تعریف شده در بالا (حفاظت های مکانیکی و محیطی)، لازم است نوع فیبر نصب شده نیز تعریف شود.
فیبر تک حالته دارای هسته 9 میکرون است و نیاز به تابش لیزر دارد. می تواند سیگنال نوری را تا چندین کیلومتر و با سرعت بسیار بالا حمل کند. با این حال، تجهیزات فعال (لیزر) کمی گران تر است.
فیبر چند حالته دارای یک هسته 50 میکرونی است (همچنین یک هسته 62.5 میکرونی وجود دارد اما عملاً تولید آن متوقف شده است)، با امیتر LED یا VCSEL. می تواند سیگنال نوری را برای چند کیلومتر با سرعت کم یا چند متر با سرعت بالاتر حمل کند.
بر اساس این جدول و بر اساس نیازهای شبکه، اکنون می توانید نوع کابل فیبر نوری مناسب را برای نصب انتخاب کنید و همیشه فضایی را برای گسترش آینده باز کنید.
با توجه به تفاوت اندک در هزینه مواد بین حالت تک حالته و چند حالته، تقریباً هر نصبی تک حالت بودن را توجیه می کند.
سوالات متداول در مورد کابل فیبر نوری Single Mode در مقابل Multimode
س: کابل فیبر نوری تک حالته بهتر است یا چند حالته؟
پاسخ: همانطور که در بالا ذکر شد، کابل فیبر تک حالته و فیبر چند حالته مزایای خاص خود را در هزینه و کاربرد دارند. چنین چیزی وجود ندارد که فیبرهای نوری تک حالته بهتر از فیبرهای چند حالته باشند. فقط انتخاب بهترین مناسب برای برنامه های خود مشکلی ندارد.
س: آیا می توانم فیبر تک حالته و چند حالته را با هم ترکیب کنم؟
پاسخ: این پاسخ «نه» است. فیبر چند حالته و فیبر تک حالته دارای اندازه‌های هسته متفاوت هستند و تعداد حالت‌های نوری که از خود عبور می دهند نیز متفاوت است. اگر این دو فیبر را مخلوط کنید یا مستقیماً آنها را به هم وصل کنید، مقدار زیادی از دست دادن نوری را از دست خواهید داد و در نتیجه یک پیوند به هم می خورد یا از کار می افتد. به خاطر داشته باشید که هرگز انواع مختلف کابل کشی را به طور تصادفی با هم مخلوط نکنید.
س: آیا می توانم از یک فرستنده گیرنده چند حالته روی کابل فیبر نوری تک حالته استفاده کنم؟
پاسخ: به طور کلی، پاسخ “نه” است. اگر یک فرستنده گیرنده چند حالته به فیبر تک حالته متصل شود، تلفات نوری زیادی رخ خواهد داد. با این حال، برعکس عمل خواهد کرد.
به عنوان مثال، SFP تک حالته 1000BASE LX می تواند با استفاده از کابل فیبر تهویه کننده حالت، روی کابل فیبر چند حالته کار کند. گاهی اوقات، مبدل های فیبر رسانه ای نیز می توانند برای حل چنین مشکلاتی بین فرستنده گیرنده تک حالته و فرستنده گیرنده چند حالته استفاده شوند.
نوع کابل فیبر نوری تک حالته در مقابل چند حالته: کدام را انتخاب کنم؟
پاسخ: هنگام تصمیم گیری بین کابل های فیبر تک حالته و چند حالته، اولین عاملی که باید در نظر بگیرید فاصله فیبری است که در واقع به آن نیاز دارید. به عنوان مثال، در یک مرکز داده، کابل های فیبر چند حالته برای مسافت 300400 متر کافی است. در حالی که در کاربردهایی که نیاز به فاصله تا چند هزار متر دارند، فیبر تک حالت بهترین انتخاب است.
و در برنامه هایی که می توانند از فیبر تک حالته و چند حالته استفاده کنند، عوامل دیگری مانند هزینه و نیازهای ارتقاء آینده باید برای انتخاب شما در نظر گرفته شوند.
خلاصه
از مقایسه بین کابل فیبر نوری تک حالته در مقابل کابل فیبر نوری چند حالته، می توان نتیجه گرفت که سیستم کابل کشی فیبر تک حالته برای برنامه‌های کاربردی انتقال داده با دسترسی طولانی مناسب است و به طور گسترده در شبکه‌های حامل، MAN و PON مستقر است. سیستم کابل کشی فیبر چند حالته دسترسی کوتاه تری دارد و به طور گسترده در سازمانی، مراکز داده و شبکه های محلی مستقر است. مهم نیست که کدام یک را انتخاب می کنید، بر اساس هزینه کل فیبر، انتخاب یکی که به بهترین وجه با نیازهای شبکه شما مطابقت دارد یک وظیفه مهم برای هر طراح شبکه است.
فیبر تک حالته
فیبرهای Single Mode از یک منبع نور لیزر برای پرتاب یک پرتو به هسته فیبر استفاده می کنند. از آنجایی که دارای یک پرتو نور است، پراکندگی نور ناچیز است. این بدان معناست که ما می توانیم در فواصل طولانی و فرکانس های بالا ارسال کنیم.
دو دسته برای فیبر حالت تک وجود دارد: OS1 و OS2. فیبر OS1 با ITU G652 A، B، C و D سازگار است و OS2 فقط با G652C و D (اوج کم آب) سازگار است و میرایی را از 1dB/Km در OS1 به 0.4 dB/Km کاهش می دهد. در جادوگر OS2 آن را برای برنامه های کاربردی CWDM (درشت موج تقسیم طول موج) عالی می کند.
مشخصات:
– شاخص ساخت و ساز در مرحله
– تک پرتو نور
-انتقال بین 1250 نانومتر تا 1625 نانومتر
– امکان تقسیم و چندگانه سازی (WDM، DWDM، CWDM)
– منبع نور: لیزر (نور تقویت شده توسط انتشار تشعشعات تحریک شده)
– نرخ ارتباطات بالا و مسافت های طولانی
– حداکثر نرخ بایت: هنوز به دست نیامده است
چه نوع کابل های فیبر نوری را باید انتخاب کنید؟
بنابراین با در نظر گرفتن تفاوت در انواع فیبر بهترین انتخاب بستگی به مسافت و سرعت انتقال داده دارد. اگر نیاز 100 مگابیت بر ثانیه و فاصله کمتر از 500 متر است، فیبر OM2 می تواند یک راه حل باشد، اما باید نیاز آینده را برای گسترش به 1 گیگابیت بر ثانیه یا حتی 10 گیگابیت بر ثانیه نیز در نظر بگیریم.
در یک نوع فیبر چند حالته، پایین ترین دسته توصیه شده OM3 است، حتی اگر OM2 بتواند برای نیازهای واقعی کافی باشد.
اگر فاصله بیشتر از 300 متر باشد، راه حل پیشنهادی بدون در نظر گرفتن میزان بیت، Singlemode است.
انتخاب انواع کابل فیبر نوری ؟
پس از انتخاب نوع فیبر مناسب باید تعداد فیبرهای کابل را انتخاب کنیم. و این بستگی به تجهیزاتی دارد که قرار است از فیبرهای کابل استفاده کند.
تجهیزات مشابه از یک اتصال دوبلکس استفاده می کنند و به دو فیبر (TX و RX) نیاز دارند، برخی دیگر از یک فیبر در هر دو جهت استفاده می کنند.
کابل پیشنهادی مجموع تمام فیبرهای پیش بینی شده ضرب در 2 است. بنابراین، اگر از 12 فیبر استفاده کنیم، کابل انتخاب شده باید حداقل 24 فیبر داشته باشد.
کابل Single Mode یک پایه از فیبر شیشه ای با قطر 8.3 تا 10 میکرون است که دارای یک حالت انتقال است. فیبر تک حالته با قطر نسبتاً باریک، که از طریق آن تنها یک حالت معمولاً 1310 نانومتر یا 1550 نانومتر منتشر می شود. پهنای باند بالاتری نسبت به فیبر چند حالته دارد، اما به منبع نور با عرض طیفی باریک نیاز دارد.
فیبر تک حالته سرعت انتقال بالاتر و تا 50 برابر مسافت بیشتری نسبت به مدل چند حالته به شما می دهد، اما هزینه بیشتری نیز دارد. فیبر تک حالته هسته بسیار کوچکتری نسبت به چند حالته دارد.
فیبر نوری تک حالته یک فیبر نوری است که در آن تنها حالت کران پایین ترین مرتبه می تواند در طول موج مورد نظر معمولاً 1300 تا 1320 نانومتر منتشر شود.
تفاوت فیبر نوری چند حالته و تک حالته چیست؟
فیبر چند حالته دارای یک هسته حمل نور نسبتاً بزرگ است که معمولاً قطر آن 62.5 میکرون یا بیشتر است. معمولاً برای انتقال از راه دور با تجهیزات فیبر نوری مبتنی بر LED استفاده می شود. فیبر تک حالته دارای یک هسته حمل نور کوچک به قطر 8 تا 10 میکرون است. معمولاً برای انتقال از راه دور با تجهیزات انتقال فیبر نوری مبتنی بر دیود لیزری استفاده می شود.
کدام را باید نصب کنیم؟ فیبر تک حالته یا چند حالته؟
این مورد بستگی به کاربرد شما دارد. فیبر چند حالته، فواصل انتقال را تا حدود 10 مایل امکان پذیر می کند و امکان استفاده از فرستنده ها و گیرنده های فیبر نوری نسبتاً ارزان را فراهم می کند. محدودیت های پهنای باند چند صد مگاهرتز در هر کیلومتر طول وجود خواهد داشت. در نتیجه، یک لینک 10 مایلی به حدود 10 تا 30 مگاهرتز محدود خواهد شد. برای دوربین مدار بسته این کار خوب است اما برای انتقال داده با سرعت بالا ممکن است اینطور نباشد.
فیبر تک حالته از سوی دیگر برای فواصل بیش از 10 مایل مفید خواهد بود، اما به استفاده از فرستنده های تک حالته (که معمولاً از دیودهای لیزر حالت جامد استفاده می کنند) نیاز دارد. هزینه بالاتر این امیترهای نوری به این معنی است که تجهیزات تک حالته می توانند بین 2 تا 4 برابر گرانتر از تجهیزات چند حالته باشند.
هنگام طراحی شبکه فیبر نوری، انتخاب صحیح کابل فیبر نوری برای موفقیت پروژه حیاتی است.
اول، تطبیق رتبه بندی ها بین تجهیزات و کابل کشی مهم است. به عبارت دیگر، در صورت استفاده از تجهیزات 800 نانومتری، کابل 800 نانومتری را انتخاب کنید. بررسی کابل های صحیح بسیار مهم است، در صورتی که قصد استفاده از موکس‌های پیشرفته DWDM را دارید، برخی از کابل‌های نوری ارزان تر ممکن است در پنجره‌های طول موجی که نیاز دارید تضعیف زیادی داشته باشند.
محل کابل نیز بسیار مهم است. کابل داخلی هنگام نصب در بیرون عملکرد ضعیفی دارد، زیرا فاقد ویژگی های حفاظتی لازم برای استفاده در خارج است. مهم است که ایمنی پرسنل را به خاطر بسپارید کابل قطع نشده را نباید با دست خالی به دلیل خطر برش های شیشه لمس کرد و نباید مستقیماً به آن نگاه کرد می تواند به بینایی انسان آسیب برساند.
برای جلوگیری از هرگونه خطر غیرضروری برای افراد، کابل فیبر نوری معمولاً در نوعی محفظه خاتمه می یابد.
یکی از گزینه ها برای Enclosure پچ پنل است. چندین کابل فیبر نوری را به عنوان ورودی دریافت می کند و اجازه می دهد تا آنها را در داخل محفظه با کابل های اتصال کوتاه به هم متصل کنید. گزینه دیگر برای محفظه نوری، ورق توزیع فیبر است.
این امکان اتصالات را به همان روشی که فیبر پچ پنل دارد را می دهد. تفاوت در اتصالات است – آنها دائمی تر هستند. معمولاً برای تقسیم کابل های چند فیبر به کابل های جداگانه استفاده می شود.
چندین عامل مهم بر عملکرد تأثیر می گذارد و ممکن است کیفیت سیگنال را کاهش دهد. اولین آنها تضعیف یا از دست دادن قدرت سیگنال حامل داده است. میرایی بر حسب دسی بل اندازه گیری می شود. دسی بل بیشتر نشان دهنده تلفات سیگنال بالاتر است (3dB برابر است با 50% تلفات قدرت سیگنال). کابل هایی با مشخصات تضعیف بالا دارای حداکثر فاصله انتقال کوتاه تر هستند. مواردی مانند کثیف شدن وجه های انتهایی الیاف، ناقص بودن فیبر، خم شدن بیش از حد، نصب ضعیف و کشش بیش از حد مستقیماً بر میرایی تأثیر می گذارد.
برای خرید کابل فیبر نوری NEXANS 12 CORE SINGLE MODE با مناسب ترین قیمت ها می توانید با کارشناسان ما با شماره ۳۳۹۹۲۸۶۸ ۰۲۱ تماس بگیرید.
